-,.,,.
:,,,. .,,,.
, .
,, 20%.
.,,,,.
. .. ..
,.
,,.,.
. 2 :,. .
. ,.,,.,.
, ,. . .
.
,. . ,. .
, .
,,.,,,.
,,,.,.
.,,,. .
,. -., -,. .
,.,., . ., ,,. .
., -.,,,.,.
,,,.
.,,.,,.
. ,.
, .,.,.
,,,,.,. .
, ., . ( )..,,., ., ( ) - , .
, ? ( ) :
, ( ).,, ( ) .
:
.
, ( ) :
,.,., . .
,,,,., . .
.,, :
,, ,.
., ,.
:
, ..,.
:
. .
, ..
. ,. :
: = ( + ). 50-75. .
, ?,.
-, . . . .
,,.,., -.
. . 95-100%.,,. .
, . :
,., .
:
. :,,.
, ,. .
. , .
4-9 /. :
,,.
,. 1 10 2 15. 20-30, 30 -40.
( 80 / ),.,,,, .
-. .
,,. 5,,, .
, . .
., .,,. .
,, :
. ,.
, ,.,, .
, :
.
,,.
,.,, .
. ,.
Longontsteking is een veel voorkomende bacteriële ziekte. Volgens deskundigen wordt tot 16% van de bevolking er elk jaar ziek van. In dit geval wordt meer dan de helft van de gevallen de ziekte niet herkend. Er zijn geen zeldzame gevallen van dodelijke gevallen van pneumonie. Daarom moet je bij de eerste verdenkingen van de ziekte slagen voor een reeks tests die de diagnose kunnen bevestigen of weerleggen.
Onder de methoden van diagnose van longontsteking zijn:
Een algemene bloedtest is de belangrijkste methode om longontsteking te identificeren. Het kan op elke polikliniek worden gedaan.
De studie bepaalt allereerst de snelheid van sedimentatie van erytrocyten:
Deze test bepaalt ook het aantal leukocyten. Wanneer de ontsteking het aantal steekneusrofillen verhoogt - een van de soorten leukocyten. Deze toestand van de patiënt wordt meestal neutrofilie genoemd.
Samen met een algemene bloedtest wordt het sputummonster van een patiënt genomen. Deze test wordt uitgevoerd door het pathogeen op een voedingsbodem te zaaien. Met de groei van kolonies micro-organismen wordt hun gevoeligheid voor een bepaald type antibiotica bepaald.
Opgemerkt moet worden dat deze test 2 weken duurt, wat lang genoeg is voor een patiënt met longontsteking. Daarom wordt bacteriologische diagnose alleen uitgevoerd als aanvulling op de belangrijkste methoden voor het detecteren van ontstekingen.
Als u een ziekte vermoedt, is het erg belangrijk om een thoraxfoto te hebben. Het is deze methode van diagnose die kan aantonen welk deel van de longen er is in de laesie.
Deze drie tests zijn de belangrijkste voor het bepalen van de ziekte. Ze worden gehouden in een openbare en privékliniek.
Als aanvulling kan de patiënt microbiologische en biochemische bloedtesten ondergaan. Ze zullen helpen het ziektebeeld duidelijker te zien, wat op zijn beurt het herstel zal vergemakkelijken en versnellen.
.,.
.,,,.
:
,. :
,..,.
. . .
. .
... .
,, :
., .
4-9 /. . 40-60.,. .
,. 15 / 10 /.,...
,...
,, :
. 5%. 60%...
,. .
., ,.
., 30-40 /, 20-30 /.. .
..,. .
., .
,.
, :
,.,, .
. :
. ..,.
. .
. ,.
,.,.,.
,.,. , . .
, :
. .,.
. ,. .
, - .,.
, 500.. :
, ., ? ?.
:
.
,,,,, .
,,,,.
,. :
,, .
, ( , ). .
,., :
.
,. .
2-15 /, 1-10 /., 40 /, 30.
, , 80 /.,,,.
,, 5,,.,,.
, , :
,, . ,, :
, .
,, .
!,,, . , 1 12.
?
, :
, ,. .
, , , .
.,,,.
, ,,.
,.
, 4 . ,.
5 ,.
( 15 ),,,.
,,,.
,, :
, . , .
, !